سفره نان کویر
پر شن های روان بوده وهست
میهمانش باد است
همره آفتاب
که، نه خوانده
بی وقت
دستی بر سفره ی شن ها دارد
کمی از ماسه ی داغ
کمی از سوزش داغ
باغ شن های روان پر حاصل
که، خمود است نه خاک
و ندار است زآب
نه گیاهی، نه گلی
ز طراوت داغ است
خاله خورشید در آنجا چاق است
که، همو
صاحب شن در باغ است

اسکنبیل