رصدی روحم را

،کردم ودیدم که
نه به جایی بند است
نه کسی در بند است
به رصدخانه دل
سرزده وارد گشتم
او به راهی در پیش
پای بر پیکره ی خون آلود
دست و انگشت به سویی از دور
که، به ایران بند است
شاید آنجا بتوان او را دید
گر نمیرد در راه
چونکه او در بند است
شب و روزش در خون
تا رساند به پیامی
یا کلامی
به خیال بافتگان
از کانون
گر کسی را پند است

اسکنبیل