منقلی را پرذغالان سیاه
چوب کبریت و یک مقدار کاه
اخگرانی را به رخ پیدا کنند
زهره و خورشید را در یک نگاه
چوب کبریت و یک مقدار کاه
اخگرانی را به رخ پیدا کنند
زهره و خورشید را در یک نگاه
اسکنبیل
Abonnieren
Kommentare zum Post (Atom)
من و اسکنبیل هر دو زاده بیابانیم. او را به خاطر مقاومت و سازگاریش با همه نداریهای بیابانها دوست دارم و در بیابانهای زندگی ام آموخته ام. این اشعار برای اولین بار سروده شده است و برگرفته از کتابی یاکسی نیست
Über mich
Blog-Archiv
-
▼
2007
(68)
-
▼
Dezember
(11)
- سگ های دوره گردسگ های نا نجیبسگ های ول به گردبا پ...
- منقلی را پرذغالان سیاهچوب کبریت و یک مقدار کاهاخگر...
- در مکتبی که، عشق فراموش می شودتک شعله چراغ تو خامو...
- جنگلی را گر شغالی بیشه استساکنان جنگلش را ریشه است...
- دانه ای از تک درخت افتاداما در مسیر باددر گذرگاهی ...
- دنبال آرزو دویدم و هرگزندیدمشدر جستجوی او دویدم و ...
- پروا نمی کنند؟پروانه می کشندعاقل نمانده ودیوانه ...
- ای کاش بی ستارهای کاش پر فروغاز روی آسماندو سه خور...
- شب را به نام میهنوآن تاریخ کهنتا به سحر زمزمهعشق م...
- شناوری به کوی دلدر گوشه ای بی انتهاپروانه ای در آس...
- تو برای رسیدن به خداپله های هزارپای که، راگام های ...
-
▼
Dezember
(11)
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen