گل یاسی که، پر از عطر شبانگاهی بود
در به در در پی عطرگل بادی است
که، هر لحظه
به سویی
وبه بوی
در به در در پی عطرگل بادی است
که، هر لحظه
به سویی
وبه بوی
دگری همراه است
اسکنبیل
Abonnieren
Kommentare zum Post (Atom)
من و اسکنبیل هر دو زاده بیابانیم. او را به خاطر مقاومت و سازگاریش با همه نداریهای بیابانها دوست دارم و در بیابانهای زندگی ام آموخته ام. این اشعار برای اولین بار سروده شده است و برگرفته از کتابی یاکسی نیست
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen